چرا و چگونه مذاکره کنیم؟؟؟

از وقتی که بشر پا به کره خاکی گذاشت وشهر ها و در پی آن کشور ها بوجود آمد همواره موضوعاتی بود که محل اختلاف با دیگران باشد از این رو بشر در صدد بر آمد تا این موضوعات را حل کنند.

ساده ترین راه حل اختلافات استفاده از قوه ی تهدید یا همان زور بود که بعد ها به صورت قبیله ای و سرزمینی در آمد و آن را جنگ نامیدند. کم کم با رشد بشر این فکر به وجود آمد که راه حل دیگری هم وجود دارد که بتوان اختلافات را از میان برداشت و آن گفتگو مذاکره بود. اگر معنای ساده ای از مذاکره بخواهیم میتوان مذاکره را چنین معنی کرد:

پیدا کردن راه حلی مناسب، بدون خشونت، تامین کننده منافع دوطرف و دربردارنده عزت جوامع توسط عقلای طرفین.

در طول تاریخ با وجود چنین رشد و تکامل یافتگی که در بشر به وجود آمده بود باز هم افراد و سلاطین و کشورهایی وجود داشته و دارند که اگرچه ژست مذاکره و گفتگو را به خود میگیرند اما عرف ها و تصمیمات و راه حل هایی که از طرف آنان ارائه می شود به حرف زور بیشتر می ماند تا مذاکره و گفتگو.علت این رفتارها منافع است آن هم از نوع نامشروع آن .

موارد تاریخی زیادی وجود دارد که ما از ذکر آن صرف نظر کرده و به جدیدترین و بروز ترین آنها یعنی مذاکرت هسته ای بین جمهوری اسلامی ایران وکشور های غربی اشاره مختصری میکنیم:

مذاکرات هسته ای از اوایل دهه هشتاد شمسی شروع و تا حال حاضر ادامه دارد. در این سالها سه دولت مختلف با تفکرات مختلف مذاکره کرده اند.هر سه طیف با وجود اختلاف در دیدگاه و نگاه آنها به عزت کشور و ملت و منافع ملی توافقاتی با طرف غربی داشته اند که متاسفانه طولانی کردن مذاکرات و بهانه و ایجاد اختلاف در روند  توافقات از طرف غربیها باعث شکست مذاکرات در هر سه دوره شد.

چرایی مذاکرات برمیگردد به عقیده و منطق نظام اسلامی و ملت بزرگ ایران که همواره در طول تاریخ، مکتب اسلام و مردم این مرز و بوم اهل گفتگو وخواهان زندگی مسالمت آمیز با ادیان و ملت های درگر بوده و هست. نمونه های فراوانی در اصدر اسلام وجود  دارد که از آن جمله می توان به:

-مذاکرات پیامبر(ص) با قریش  که منجر به صلح حدیبیه شد و ارسال نامه به سه امپراطوری ایران، مصر و روم و دعوت آنها به اسلام از طرف پیامبر(ص).

-قبول حکمیت از طرف امام علی (ع)  هرچند که امام سرانجام حکنیت را می دانست.

-صلح امام حسن (ع) بنا به مصلحت جامعه

-دعوت و گفتگو با مردم کوفه به ترک جنگ و هدایت آنها از طرف امام حسین(ع)  اشاره کرد

پذیرش دین مبین اسلام و مذهب شیعه از طرف ایرانیان بزرگترین و روشن تریت گواه بر این مدعاست که مردم این این سرزمین پذیرای حرف حق و منطق در همه زمینه هاست. همانطور که در تعریف مذاکره اشاره شد عزت جامعه ومنافع ملی جزء لاینفک هر گفتگو و مذاکره هست و باید هردو مسئله در مذاکرات مد نظر باشد. در تمام این سالها، مذاکرات با تیم های مذاکره کننده مختلف و با راهکارها و دیدگاههی متفاوت و هر جا و مقطعی که به این دو مقوله با هم نگاه شود و اهمیت داده شودطرف غربی به حقوق ما اعتراف کرده و به تبع آن مذاکرات همراه با عزت و اقتداری برای ملت ایران داشته و هر گاه از این اصول دست برداشته  یا کوتاهی شود آن طرف میز به فکر طمع و دست اندازی به عزت و حرمت و منافع این ملت افتاده و شروع به زیاده خواهی می کند.

تا زمانیکه ما یعنی نظام اسلامی و مسئولین مذاکره کننده و از همه مهمتر مردم به تبع قرآن که می فرماید"فستقم کما امرت و من تابع معک" در برابر زیاده خواهی غربی ها ایستادگی و مقاومت کنیم و مطیع و گوش به فرمان رهبر انقلاب که می فرمایند" نه تحریم نه ذلت مذاکره با عزت"باشیم هم عزتمان حفظ خواهد شد و هم منافع ملی تامین خواهد شد.

نویسنده: صادق آبروشن