قرار بر این بود تا هواپیمای حامل ریگی
توسط جنگندههای نیروی هوایی ارتش در یکی از فرودگاههای ایران به زمین
بنشیند، در حالی که هیچ یک از خلبانان حاضر در عملیات اطلاعی از ماجرا
نداشته و تنها موظف به فرود آوردن هواپیمای مذکور بودند.
به گزارش شبکه العالم، چهار سال پیش، در
ساعات پایانی چنین شبی، سوم اسفند 88، عملیاتی منحصر به فرد برای دستگیری
یکی از مشهورترین سرکردگان گروهک های تروریستی به انجام رسید که بار دیگر
احاطه اطلاعاتی مرزداران جمهوری اسلامی و صلابت و قاطعیت حافظان امنیت کشور
در برخورد با تبهکارانِ مورد حمایت قدرت های جهانی را به اثبات رساند.
خبرگزاری فارس در گزارشی از این عملیات
ویژه نوشت: در آخرین ساعات شب سوم اسفندماه 88 اخباری محرمانه از حضور یک
تبهکار بینالمللی در بین مسافران پرواز هواپیمای بوئینگ 737 که با شناسایی
و معرف پروازی «لیما، یانکی، نوامبر Lyn 454 » و با شماره ثبت کشور
قرقیزستان در کریدور پروازی به قصد بیشکک برنامهریزی شده بود، توجه
مسئولان وزارت اطلاعات ایران را به خود جلب میکند؛ پروازی که عبدالمالک
ریگی سرکرده گروهک تروریستی جندالله را به همراه خود داشت.
قرار بر این بود تا هواپیمای حامل ریگی
توسط جنگندههای نیروی هوایی ارتش در یکی از پایگاههای ایران به زمین
بنشیند در حالی که هیچ یک از خلبانان حاضر در عملیات اطلاعی از ماجرا
نداشته و تنها موظف به زمین نشاندن هواپیمای مذکور بودند.
ساعت 23:15 سوم اسفندماه 1388 / پست فرماندهی ارتش جمهوری اسلامی ایران
در کوتاهترین زمان ممکن، امیر سرلشکر
عطاءالله صالحی فرمانده کل ارتش از طریق معاون اطلاعات خود، در جریان
رهگیری این هواپیما قرار گرفت و دستور اجرای عملیات را صادر کرد.
اجرای این عملیات با نظارت فرمانده کل
ارتش و معاون عملیاتیاش، برعهده فرمانده نیروی هوایی و نیز مرکز عملیات
قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء(ص) سپرده شد.
دستور عملیات، ساده ولی واضح بود:
«پرواز هواپیمای بوئینگ 737 به مقصد قرقیزستان قبل از خروج از حریم هوایی
کشور باید در یکی از فرودگاههای ایران، ترجیحا تهران مجبور به نشستن شود.»
ساعت 23:25 سوم اسفند ماه 1388 / ستادفرماندهی نیروی هوایی سالن توجیه مرکز فرماندهی نهاجا
امیر خلبان حسن شاهصفی فرمانده نیروی
هوایی با سرعت وارد پست فرماندهی شده و دستور داد تا معاون عملیات، نماینده
مرکز عملیات قرارگاه پدافند هوایی، فرمانده حفاظت اطلاعات، جانشین و مدیر
عملیات و رییس مرکز فرماندهی در کمترین زمان ممکن حاضر شوند.
بلافاصله به کلیه پایگاههای هوایی کشور نیز اعلام آماده باش کامل برای اجرای یک رهگیری هوایی بسیار حساس داده شد.
فرمانده نهاجا در کوتاهترین زمان، دستور
واصله را ابلاغ کرده و میگوید که شرح این ماموریت، دقایقی قبل، از طریق
دفتر ویژه و با طبقهبندی «به کلی سری» و مستقیم در اختیار وی قرار گرفته
است.
4 فرودگاه تهران، مشهد، کرمان و
بندرعباس برای نشاندن هواپیمای مذکور در نظر گرفته میشود اما به دلیل
آماده نبودن فرودگاه کرمان و بُعد مسافت فرودگاههای تهران و مشهد، در نهایت
فرودگاه بندرعباس برای نشاندن بوئینگ 737 انتخاب میشود.
برای درک اهمیت موضوع، کافیست به برخی الزامات این طرح توجه کنیم:
- زمان تقریبی برخاستن هواپیمای مسافربری از امارات متحده عربی
- زمان ورود هواپیمای هدف به حریم هوایی ایران و استقرار آن در فضای تعیین شده عملیات
- ملاحظات و محدودیتهای پرواز در شب و در مجاورت با مرز
- تعیین سقف پرواز امن برای اجرای سناریوی فرود
- پیش بینی حضور جنگندههای بیگانه برای
کمک به هواپیمای هدف که احتمال پرواز آنها از روی ناو هواپیمابر آمریکا در
خلیج فارس و یا نزدیکترین پایگاه زمینی به بندرعباس متصور بود
- محاسبه میزان سوخت جنگندههای رهگیر، در صورت طولانی شدن عملیات رهگیری و پیش بینی حضور هواپیمای تانکر در محدوده منطقه عملیات
- چگونگی نوع اخطار به هواپیمای مسافربری و تحلیل واکنش خلبان آن از سوی خلبان جنگنده خودی
- ارزیابی تحمل روحی و روانی خلبان هواپیمای هدف نسبت به رهگیری هوایی و نحوه ادامه آن تا حصول نتیجه مطلوب
- مدیریت فرود هواپیما در وضعیت دلخواه
- آمادگی رویارویی با افکار جهانی پس از این رویداد
- پیش بینی عدم تمکین خلبان هواپیمای مسافربری وسرپیچی وی از اخطارهای خلبانان ایرانی برای اجرای راهکارهای بعدی
در بخشی از طرحریزی عملیاتی، قراربر
این شد که به منظور پیشگیری از هرگونه رویداد غیرمنتظره، حداقل 2 فروند
هواپیمای رهگیر اف 14 نیز برای تامین پوشش هوایی منطقه در نظر گرفته شود.
در دومین مرحله از تدوین طرح عملیاتی، 4
فروند هواپیمای شکاری مجهز به «کد آلرت» نیز در پایگاه نهم شکاری
(بندرعباس) در نظر گرفته شد که 2 فروند از آنها به طور مستقیم در این
عملیات درگیر شدند.
از پایگاههای شکاری تبریز، همدان، دزفول
و بوشهر نیز خواسته شد تا مجرب ترین خلبانان خود را به محل کار فرا
بخوانند تا در صورت بروز دخالت بیگانگان، این جنگندهها آماده مقابله
باشند.
ساعت 23:45 سوم اسفندماه 1388 / ستاد فرماندهی نیروی هوایی ارتش
فرمانده نیروی هوایی از طریق تلفن
مستقیم و قرمز رنگ (که تلفن ویژه و غیرقابل شنود است)، با فرمانده پایگاه
نهم ارتباط برقرار کرده و میگوید: «یک فروند هواپیما در ساعت نیم بامداد
از فرودگاه دُبی پرواز و به سمت بیشکک حرکت خواهد کرد و از کریدور هوایی
ایران خواهد گذشت. از شما میخواهم این هواپیما را رهگیری و وادار به فرود
اجباری در فرودگاه بندعباس کنید. تکرار میکنم این هواپیما نباید از محدوده
پروازی بندرعباس خارج شود.»
ساعت 23:50 سوم اسفندماه1388 / پایگاه نهم شکاری (بندرعباس)
خلبانان آلرت پایگاه در کمترین زمان آماده عملیات میشوند.
نحوه طرحریزی این عملیات ایجاب میکرد
نیم ساعت پس از پرواز اولین جنگنده رهگیر (هواپیمای اصلی)، دومین فروند نیز
در منطقه پروازی و در ارتفاعی مطمئن و نزدیک به صحنه عملیات، قرار بگیرد.
جنگنده رهگیر خودی در طرح با نام «دنا
آلفا» و هواپیمای دوم نیز با نام «دنا براوو» و هواپیمای آماده بر روی باند
نیز به نام «دنا چارلی» معرفی شدند.
در اولین دقایق بامداد چهارم اسفندماه 1388، 2 فروند هواپیما از ناوگان ترابری سوخت رسان نیز به پرواز درآمدند.
یک فروند بوئینگ سوخترسان 747 جامبوجت
به مقصد اصفهان به پرواز خود ادامه داد و سپس به همراه 2 فروند هواپیمای
اف14 که از آسمان منطقه به سمت شرق و شمال شرق در حرکت بودند، عمل اتصال
هوایی سوختگیری را با هدایت رادار در منطقه انجام دادند.
یک فرود بوئینگ 707 نیز به سوی منطقه پروازی سوختگیری هوایی در حد فاصل پایگاه کرمان و بندرعباس ادامه مسیر داد.